Կյանքը de facto

Խե՜լքի աշեցեք

303views

Այս աշխարհում տեղի են ունենում շատ զարմանալի բաներ, բայց ոչ մեզ համար։ 1988 թվականին  ՀՀ կառավարությունը որոշում ընդունեց Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի մասնատման մասին։ Նրանից անջատվեցին ճարտարապետության և շինարարության ֆակուլտետները, և նույն շենքում կազմավորվեց նոր բուհ՝ Երևանի ճարտարապետության և շինարարության համալսարան։ Կրկնվեցին ռեկտո­րատը, որոշ ամբիոնները, բաժինները և այլն, բայց ո՛չ կառավարու­թյունում, ո՛չ նախարա­րությու­նում ոչ մեկը հստակ չէր կարող պատասխանել, թե ու՞մ էր պետք բաժանումը։ Ընդհանուր բառեր, որ արվում է դա մեր ճարտարապետություն ու շինարարությունը հետագա զարգացման, դրանք համաշխարհային մակարդակի հասցնելու համար, ծով էին, բայց հստակ ոչ մի բան չկար։ Իսկ համալսարանի աշխատակիցներին ամեն ինչ պարզ էր, քանի որ ճարտարապետներին և շինարարնե­րին հետաքրքրում էր այլ հարց․ ընդունելության քննությունների թալանը։ Նշված ֆակուլտետներում ամենամեծ ընդունելության մրցույթն էր Հայաստանում, իսկ պոլիտեխնիկի ղեկավարությունը այլ մասնագիտությունների ներկայացուցիչներն էին։ Նպատակը հստակ էր, և բուհը բաժանվեց։ Սակայն մինչ հաջորդ հերթական ընդունելությունը խորհրդային կարգերը տապալվեցին, շինարարությունը հանրապետությունում կանգ առավ և ճարտարա­պե­տության ու շինարա­րության մասնագիտությամբ դիմորդ գրեթե չեղավ։ Նորա­ստեղծ բուհի նախկին ղեկա­վարությունը ստիպված էր այլ մասնագիտություններ որոնել։ Նաև այսօր շինարա­րական ֆակուլտետը, որը խորհրդային շրջանում բաղկացած էր հազարից ավելի ուսանողներից,  ունի ընդամենը 120-130 ուսանող։

Ագահությունը միշտ պատժվում է, սակայն ինչու՞ նշված բուհերի նկատմամբ գործում է երկու բուհ մեկ շենքում տարբերակը, եթե կառավարությունը այլ բուհերի նկատմամբ վարում է ուղիղ հակառակ քաղաքականություն, միավորելով մի քանի շենքերում աշխատող բուհեր։ Եթե նպատակ է դրված Հայաստանում թողնել ութ բուհ, ավելի խելացի չէ միավորել այն, ինչ միավորված էր, քան միավորել Ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի ինստի­տուտը, որը միշտ եղել է ինքնուրույն, Խ․Աբովյանի անվ․ մանկավարժական համալսարանի հետ։ «Խե՜լքի աշեցեք», — կասեր մեծն Ջիվանին։

 

Վ․Մ․

Leave a Response